WIJ STEUNEN DE EISEN VOLLEDIG, MAAR ...

Jean-Paul MEIRENS, algemeen secretaris van de Katolie-ke Vereniging voor Gehandicapten: "Wij kunnen ons zeker achter de eisen van de aktievoerders stellen. Wij zien ook in dat deze mensen onderbetaald, ondergewaardeerd, worden en een té stresserende werksituatie kennen omdat er te weinig personeel is."

Jean-Paul MEIRENS: "Er is een maar, inderdaad. Die 'maar' slaat echter niet op de eisen en wat die mensen vragen, maar wel op de middelen die op dit ogenblik gebruikt worden. Wij verdedigen de belangen van de gebruikers en vanuit die hoek stellen wij vast dat de gebruikers nadeel ondervinden van deze staking. Het aktiemiddel, daar hebben wij dus wat problemen mee. Ook omdat er groepen zijn die nu proberen de bal naar ons toe te spelen. Zij stellen dat wij nu de personeelseisen mee moeten ondersteunen en zorgen voor de nodige opvang. Maar dat is niet onze taak, integendeel. Zij creëren een situatie met hun aktie, dus moeten zij ook maar zien hoe ze die situatie opvangen. "

Jean-Paul MEIRENS: "Juist. Temeer trouwens omdat wij op die manier hun aktie ook ontkrachten. Dat zij dat niet inzien begrijp ik niet. Het vrijwilligerswerk of de verenigingen moeten niet de opvang verzorgen als de professionelen staken, het niet meer kunnen of het niet meer willen. Ik denk trouwens dat wij hun aktie nog krachtiger laten zijn als wij juist niets doen. Daarom doen wij dus niets en daarbij ook omdat wij principiële bezwaren hebben tegen het middel."

Jean-Paul MEIRENS: "Dat hopen we. Dat zit er in, maar meer personeel houdt sowieso nog geen betere dienstverlening aan de gehandicapten in. Dat is niet automatisch zo. Daarbij komt ook nog - en dat wil ik even zeer sterk benadrukken - dat wij, de gehandicapten, niet diegenen willen zijn die de rekening zullen moeten betalen. Dat moet ook zeer duidelijk zijn. Wij zijn het volmondig eens met wat die mensen vragen, maar de rekening mag niet aan ons gepresenteerd worden."

Jean-Paul MEIRENS: "Ja en daarop is ons antwoord

'Njet. Njet en nog eens njet.' Dat kan gewoon niet. Jij weet trouwens evengoed als ik - en wij hebben dat in het verleden al meermaals bewezen - dat hetgeen gehandicapten zelf reeds betalen, veel meer is dan wat rechtmatig zou kunnen gevraagd worden. Dat kan zeker niet meer verhoogd worden. Onder geen énkele voorwaarde. Ook niet om mensen meer loon te geven, om meer personeel aan te werven of wat weet ik nog allemaal. Men moet maar zien dat men dat uit de ge-meenschapskas haalt om dat mogelijk te maken."

Jean-Paul ME1RENS: "Dat is de politieke verantwoordelijkheid die daar speelt en niet deze van de mensen die nu voor hun broodwinning niets meer vragen dan terecht is. Dat is niet de verantwoordelijkheid van onze organisatie, maar wel van de politici die de keuze maken waar dat geld naartoe gaat. Onze politici moeten zich van die verantwoordelijkheid bewust zijn en mijn antwoord op je vraag is dat zij noch het ene, noch het andere kunnen laten. Zij moeten ervoor zorgen dat de opvoeders genoeg geld krijgen voor het werk dat zij doen en ook dat een degelijke opvang verzekerd blijft voor de stijgende nood die er zeker is, bijvoorbeeld voor volwassen mentaal gehandicapten. Kijk, waarover praten wij hier? Wat jij suggereert, is dat het kleine stukje taart dat er voor gehandicapten voorzien is, herverdeeld zou worden. Dat zou steeds ten koste gaan van een van de partijen en dat kan niet. Als er problemen en behoeften zijn, dan moet men maar voorzien dat er geld komt en vanwaar dat komt, dat is mijn probleem niet."

"Trouwens, ik stel ook vast dat er reeds evoluties zijn. De minister die enkele weken geleden nog zei dat er geen centen waren, kan nu toch met geld voor de dag komen. Dat komt ook van ergens, maar waar het vandaan komt heeft hij nog niet gezegd. Waarom kan hij niet met een ernstig voorstel over de brug komen? Nu kosten zijn voorstellen een miljard. Maar dat heeft hij ook niet, nietwaar. Daar moet hij extra middelen voor voorzien. Dus zeg ik dat hij het beter maar dadelijk goed doet."

"Anderzijds ben ik mij er ook van bewust dat op een begroting van zo' n zeven miljard, een miljard extra toch ook al heel wat is. Vanuit vakbondszijde moet men toch ook beseffen dat dat niet min is." "Maar het is niet onze verantwoordelijkheid om te zeggen vanwaar de centen moeten komen. Dat hebben wij nog nooit gezegd en wij zullen dat ook nooit doen. We kunnen alleen formuleren wat de prioriteiten zijn, gezien vanuit het standpunt van de gehandicapten en een samenleving die zich respecteert moet zien dat ze daarvoor centen heeft."

Jan ETIENNE 9 februari 1989