AKKOORD MET DE EISEN, NIET MET DE AKTIEMIDDELEN

De Vlaamse Federatie van Gehandicapten meent dat zij niet aan de kant kan blijven staan in het sociaal conflict tussen werknemers en werkgevers. De looneisen hebben immers te maken met de kwaliteit van de opvang en daar heeft men als gebruikersorganisatie zeker een mening over. De Vlaamse Federatie meent daarbij dat de eisen geplaatst moeten worden in de globale context van de zorg, hetgeen een grondige discussie over het Fonds 81 betekent. En daarin is de gehandicapte wel degelijk betrokken partij.

Bruno RUEBENS, Algemeen Secretaris van de Vlaamse Federatie van Gehandicapten: "Wij staan achter de eisen van het personeel van de instellingen. Hun financieel statuut en de arbeidsvoorwaarden moeten verbeteren. Van de andere kant willen wij de personeelsstop, die sinds 1983 van kracht is, ongedaan maken. Wij zijn ervan overtuigd dat betere werkomstandigheden de kwaliteit van de verzorging en de pedagogische begeleiding ten goede komen. In dit verband denken wij aan een verhoging van de motivatie van het personeel, maar ook aan een grotere deskundigheid door meer kansen op bijscholing en training, aan een weloverwogen begeleiding via meer onderling overleg, aan meer tijd en aandacht voor iedere gehandicapte door meer personeel."

"Wij weten dat de instellingsbewoners - en zeker kinderen of mentaal gehandicapten - belang hebben bij regelmaat en continuïteit in de begeleiding. Onder de huidige werkvoorwaarden zal dit echter nooit waargemaakt worden. De overdreven werkbelasting en het om zich heen slaande 'burn-out'-fenomeen bij het personeel werken een overdreven personeelsverloop in de hand, evenals het massaal grijpen naar uitwegen zoals part-time werk of loopbaanonderbreking. Een praktijkvoorbeeld kan dit illustreren: in een leefgroep van tien zwaar mentaal gehandicapten komen wekelijks zes verschillende opvoeders én enkele therapeuten en verplegers. Mocht deze instelling ingaan op alle vragen voor part-time werk, dan zouden de bewoners door het dubbel aantal personen begeleid worden."

De Vlaamse Federatie van Gehandicapten benadrukt dat een hogere kwaliteit niet alleen afhankelijk is van een beter personeelsstatuut. Ook de differentiatie in het voorzieningenaanbod moet voldoende groot zijn. In een persmededeling naar aanleiding van de peroneels-akties wordt dit aldus verwoord: "De behoefte van de gebruiker moet steeds het uitgangspunt zijn. Wij denken hierbij aan de opheffing van de erkenning sstop voor bepaalde types van instellingen. Zo bestaat er een onmiskenbaar tekort aan plaatsen voor ernstig en meervoudig volwassen mentaal gehandicapten. De nieuwsoortige voorzieningen, zoals de talrijke initiatieven voor begeleid wonen en het zelfstandig wonen voor fysisch gehandicapten zijn dringend aan een reglementering toe. Bovendien moeten de recent erkende thuis-begeleidingsdiensten volle ontwikkelingskansen krijgen. De oprichting van een Vlaams Fonds voor Sociale Integratie van Gehandicapten en de daarmee gepaard gaan de installatie van een evaluatiecommissie die de toegang tot de diverse types van voorzieningen regelt, zou reeds een grote waarborg betekenen voor een efficiënte differentiatie van het voorzieningenaanbod en een controle der beschikbare middelen." In diezelfde persmededeling wordt opgemerkt dat men, vooraleer een stijging van de middelen te bepleiten, moet denken aan een herverdeling van de bestaande middelen. De Vlaamse Federatie vraagt zich bijvoorbeeld af of men voor de semi-internaten, die in de huidige budgetten van het Fonds 81 750 miljoen opslorpen, niet dringend toe is aan een onderzoek naar de behoeften waaraan deze instellingen nog beantwoorden.

De Vlaamse Federatie stelt zich dus achter de eisen van het stakende personeel maar wil ten alle prijze verhinderen dat de gehandicapten het gelag moeten betalen. Bruno RUEBENS: "Het geld voor de hogere lonen zal ergens moeten gehaald worden. Wij kunnen uiteraard niet aanvaarden dat een tegemoetkoming aan de looneisen betaald wordt via een verhoging van de eigen bijdrage van de gehandicapten."

"Onze tweede restrictie betreft de aktiemiddelen. Als gebruikersorganisatie vinden wij dat de continuïteit in de verzorging altijd gegarandeerd moet worden. Hoe ver men met een gedeeltelijke staking kan gaan, is afhankelijk van de instelling. In een instelling waar de bewoners - volwassen lichamelijk gehandicapten -zich doelbewust volledig akkoord verklaren met een vermindering van de verzorging, kan een gedeeltelijke staking. Indien de gebruikers echter de speelbal vormen van de akties, zoals dit volgens mij eerder het geval is bij ernstig mentaal gehandicapten, maak ik een groot voorbehoud. In bepaalde kranten stond vermeld dat de Vlaamse Federatie volledig achter de eisen en de aktiemiddelen van het personeel staat. Ons standpunt is veel meer genuanceerd: een staking kan alleen in welbepaalde instellingen onder welbepaalde voorwaarden."