Meer dan duizend tekeningen haalden we op in de Irakese scholen. Nooit vergeet ik de gezichtjes van de Irakese kindjes. Vol van vreugde en hoop, maar niet beseffend wat hen te wachten staat. Want het is onwezenlijk. We zijn nu in het land waar binnen enkele dagen voor 100 miljard dollar bommen gedropt zullen worden. In de tientallen scholen die we bezochten verzekerden ze ons dat de lessen ook doorgaan tijdens de oorlog. Dus: wij zullen ook doorgaan met onze acties besluit ik. Wij komen terug?.

Ja, misschien zijn wij “teveel” mens. Want we nemen de emoties van de mensen in ons op, terwijl sommigen, blijven mekkeren over “dictator” Saddam Hoessein. Men spreekt toch van een dictator omdat die de belangen van de bevolking op een brutale manier aan zijn laars lapt? Maar vreemd wordt het als deze discussie over  Saddam Hoessein je blindt maakt voor het menselijk leed dat deze oorlog zal teweegbrengen. Waar is die bekommernis voor de mensen plotseling gebleven?

Deelnemers International Peace race Bagdad 2003
Dagboek en foto's op www.peacerace.be  Info: info@peacerace.be

Geen geld voor oorlog in Irak of elders.
Meer geld voor onderwijs en het welzijn van het kind