|
Dag 2 - deel 1- Peacerace Bagdad |
|
19-12-02.
Om 12 uur werden we opgehaald en afgezet voor het Palestijnse Cultureel
Centrum. Tijdens de rit vroegen we de bestuurder uit over de
levensstandaard in Syrië. Het gemiddelde loon bedraagt 120 euro per
maand, en er wordt 6 op 7 dagen gewerkt. De meeste mensen hebben een
woning in eigendom.
De belangrijkste inkomstbronnen voor Syrië zijn olie, fosfaat, katoen, textielverwerking en suiker. In het cultureel centrum werden we duidelijk verwacht. Het is een buitenschools centrum voor kinderen van Palestijnse vluchtelingen. Het aanleren van de Arabische taal en de Palestijnse geschiedenis staat hier centraal. Maar ook culturele ontspanning zoals lezen, gezelschapspelen, schaken,... In de bibliotheek zaten Palestijnse jongeren geconcentreerd te studeren, maar al snel werden we overdonderd door honderd en een vragen. 'Wat denken jullie van de Palestijnse zaak, wat denk je van Ben Laden en 11 september,...' Op de eerste verdieping werden we opgewacht door een klas kinderen. De kinderen droegen een uniform. Dit is gebruikelijk in Syrië, het uniform voor de 12 jarigen is een heus militair uniform. Hiermee wil de overheid de kinderen bijbrengen dat Syrië in oorlog is met Israël. Jonge meisjes verbaasden ons met hun politieke mondigheid over de Palestijnse zaak. Halla (12 jaar): 'Op Tv zie ik de beelden van de kinderen die door de Israëlische soldaten mishandeld worden.' Lamar (10 jaar) springt haar bij en zegt: Nu kan ik niets doen, maar als ik ouder ben dan zal ik vechten voor Palestina'. Alle meisjes wonden er geen doekjes om :'Ze willen een onafhankelijk Palestina waar vrede heerst'. Hamid vertaalt naar het Arabisch. Een oudere man neemt het woord in het Spaans, hij vertelt dat ook heel wat Palestijnen gestudeerd hebben in Latijns-Amerika, en vooral in Cuba. Een vrouw toont fier een krantenknipsel met een foto van haar vier maand oude baby, gewapend met papfles en een Palestijnse sjaal, te midden van een manifesterende menigte. 'Zelf de kleintjes leren we opkomen voor hun land'; voegt ze er aan toe. Telefoon. Ons visum zou in orde komen. Op de vraag of we ons een leven van Palestijnse vluchteling kunnen voorstellen, antwoord iemand uit de groep: 'Maar de meesten van ons zijn ook immigrant in België. Niet akkoord: Het verschil is dat hier de Palestijnen met geweld uit hun land zijn gezet'. De Palestijnen getuigden ook dat Syrië voor hen de beste plaats is om te verblijven, dat ze hier nagenoeg dezelfde rechten hebben als de Syriërs, behalve stemrecht. Ze hebben ook de politieke vrijheid om zich te organiseren. Dieter Truyen |