|
Dag 9 - Deel 1 - Peacerace Bagdad |
|
26-12-02. Deel
1 - Vroeg op want om 8.15 komen ze ons ophalen voor een bezoek met een
Mevrouw Houda, iemand uit de leiding van de Baath Partij. Houssain van
NASYO (de jongerenorganisatie) is vreselijk zenuwachtig, hij
heeft zich voor de gelegenheid in een maatpak gestopt. Wij zitten er
bij in onze training, we zetten onze petjes af. Een indrukwekkende
vrouw, terwijl ze praat kijkt ze me diep in de ogen alsof ze wil zien
of we het menen. Ze draagt een militair uniform, kaki rok en dito
jasje en een kaki hoofddoek. Ze weet waarom we hier zijn en herhaalt
dat we een uitnodiging krijgen voor een zelfs onbeperkt aantal mensen
voor februari 2003. Ze onderbreekt plots haar uiteenzetting,
verontschuldigt zich en wenst ons een gelukkig kerstfeest. "We
hechten heel veel belang aan het feit dat iedereen zich op zijn gemak
voelt binnen zijn geloofsovertuiging". Dit is gemeend, en het zal
niet de eerste keer zijn vandaag dat we "kerstwensen"
krijgen. Ze vraagt waar we geweest zijn, en maakt zich wat druk naar
Houssain dat we niet de kans gekregen hebben om naar Basra (helemaal
in het zuiden en voortdurend slachtoffer van bombardementen) te gaan,
"er zijn toch vliegtuigen": zegt ze. "En de studenten,
heb je die ontmoet, je moet zeker naar de universiteit gaan".
"Weet je dat Amerika onze oorlog niet nodig heeft. Ze hebben zelf
genoeg olie en de rest halen ze in Venezuela. Irak heeft de tweede
grootste olievoorraad en ze willen die controleren om deze van belang
is voor Europa en China. Als Amerika deze controleert dan zullen ze
ook hun voorwaarden stellen in ruil voor levering, aan Europa . Wij
komen niet enkel op voor onze vrijheid, maar ook voor die in Europa.
Het is van enorm belang dat jullie dat kunnen laten inzien in Europa".
Ze verlaat ons, maar ik blijf haar voor me zien.
Dieter |